| Στίχοι ἰαμβικοὶ περιέχοντες ἐν ἐπιτομῆ τ(ὴν) ἅπασαν ὑπόθεσιν | καὶ τάξιν καὶ δύναμιν τῶν ἐγκειμένων τῆδε τῆ βίβλῳ | εὐσυνάπτων μαθημάτων· + |
| |
| Ὁρῶν θεατὰ βίβλον ηὐτελισμένην· |
| μὴ παραδράμης τῶν γεγραμμέν(ων) λόγους· |
| ἀλλ’ εἴγε πολλαῖς μὴ προσανέχειν θέλεις· |
| βίβλοις τα πολλὰ καὶ δαπαναν τὸν χρόνον· |
| κενὸν τιθεὶς σπούδασμα πάντα τὸν βίον· |
| ποθεῖς δ’ ἔχειν ἄριστον ἐν βραχεῖ τύπον· |
| ἠθῶν ἔργων· λόγων τε καὶ θεωρίας, |
| κόλπους ἐρευνῶν τοὺς ἐμοὺς, πόθου τύχης· |
| πηγὴ γάρ εἰμι παγκάλων σοφῶν λόγων· |
| οἷς ἄρδεται νοῦς καὶ ποτίζονται φρένες· |
| καὶ κόσμον ἤθη τὸν πρέποντα λαμβάνει. |
| Πάσας γὰρ ἔνδον τὰς ἐπιστήμας φέρω, |
| κατὰ τρόπον πρέποντα συντεταγμένας· |
| κάτωθεν ἄνω τεχνικῶς ἀνηγμένας |
| νοῦν γῆθεν ἀνυψούσας εἰς πόλου πλάτη. |
| Ἔχω γὰρ ἰδοὺ τὰς ἀπαρχὰς τῶν λόγων |
| τ(ὴν) ῥητορικὴν ἐν βραχεῖ συνηγμένην· |
| γλῶσσαν παροτρύνουσαν ἀτρέστως λέγ(ειν)· |
| πυρὸς μένος πνέουσαν ὥς που τίς ἔφη, |
| θέμεθλον ὥσπερ ἀκλόνητον τῶν λόγ(ων) |
| στερρὰς στάσεις φέρουσαν ἡδραιωμέν(ας) |
| μακρὰς τὰς εὑρέσεις τε καὶ πολυτρόπους· |
| μεθ’ ὧν χορείαν ἰδεων καλλιφράδων, |
| ἔτι τὲ δεινότητα τεχνικωτάτην· |
| ὄργανον εὐθὺς τῆς λογικῆς τὸ κλέος, ‖ |
| ἣ συλλογισμῶν πλεκτάνη καὶ σφενδόνη, |
| ἀντιθέσεις τε καὶ στροφὰς τὰς ἐν λόγοις |
| δυσεξοδεύτους λαβυρινθώδεις ἄγαν· |
| δεινῶς ἀνατρέπουσα λίαν ἐντέχνως, |
| νόθους ἀποπτύουσα· τοὺς δ’ αὖ γνησίους, |
| ποθοῦσα καὶ στέργουσα καὶ κολπουμένη· |
| κανὼν ἀκριβὴς τοῦ σοφοῦ τεχνογράφου· |
| λίθος δοκιμάζουσα λυδία λόγους· |
| αὔχημα τερπνὸν τῶν σταγειρίτου βίβλων· |
| βοὴ καταπλήττουσα τοὺς ἐναντίους· |
| φρικτὴ βελῶν φαρέτρα τοῖς ἀλλοτρίοις· |
| χρηστῶν ταμεῖον ὀργάνων τῶν ἐν μάχαις· |
| ἄθρει θεατὰ καὶ φυσικῶν τοὺς λόγους, |
| ἄνωθεν ἐκλάμποντας ἐκ τῶν ἀδύτων· |
| τῆς πανσθενουργοῦ καὶ σοφῆς πανταιτί(ας) |
| καὶ μέχρι γῆς πυρός τε καὶ τῶν ἐν μέσω· |
| ἱκνουμένους νεύματι τοῦ παντεργάτου· |
| πέρατα καὶ σχήματα καὶ διαστάσεις |
| ὅρους· ἀριθμοὺς· ἰδέας διαφόρους· |
| ῥυθμοὺς κινήσεις ἡρεμίας καὶ στάσεις· |
| ποιὰ· ποσὰ· χρώματά τε ποικίλα· |
| διδόντας αὐτοῖς ποικιλοτρόπως ἄγ(αν)· |
| καὶ τ(ὴν) ἀκαλλῆ τρύγα τῶν ὄντων τέως, |
| εἰς τάξιν ἀμείβοντας εἰδῶν κοσμίως |
| ζώων φυτῶν τε καὶ βοτανῶν κ(αὶ) λίθων, |
| βροτῶν ὑπερβαίνοντα γνῶσιν καὶ λόγ(ον)· |
| φύσις γάρ ἐστιν ὄργανον τεχνουργίας, |
| τῆς παραγωγου τῶν ἁπάντων αἰτί(ας)· |
| μὴ δὴ παρέλθης καὶ φύσιν τ(ὴν) ἰδίαν, |
| ἄνθρωπε μαθ(εῖν) αὖθις ἐκ τῶν κειμέν(ων) |
| ἀλλ’ εἴγε ταύτην ἀσφαλῶς γνῶναι θέλεις, |
| πρόκυψον ἰδοὺ τὰ γεγραμμένα σκόπει· |
| περὶ ψυχῆς γὰρ οὐσίας ἀσωμάτου, |
| καὶ πηλίνου σώμ(α)τός εἰσὶν οἱ λόγοι· |
| ἄμφω δὲ πράξεις· ἔργα· δυνάμεις πάθη, ‖ |
| ἴδια καὶ κοινά τε καὶ κατὰ μέρος, |
| ἄριστα δεικνύοντες ἐντέχνως λίαν· |
| καὶ δοξάσεις μάλιστα τὸν κοσμεργάτην, |
| ἄρρητον ἰδὼν δημιουργίας τρόπον· |
| καὶ κρᾶσιν ἀσύγχυτον ἐξ ἐυτεκνίας, |
| εἴδους νοητοῦ καὶ παχυτάτης ὕλης· |
| οἶμαι σε καὶ γὰρ ἐκτόπως τεθηπότα, |
| δα(υὶ)δ τὰ ῥητὰ κατὰ νοῦν ἀεὶ στρέφ(ειν) |
| ξης δὲ τούτων ἡ τετρὰς μαθημάτων, |
| δίκην κλίμακος ἐν μέσω πως κειμ(έν)η· |
| τ(ῶν) φυσικῶν ὁμοῦ τε καὶ νοουμένων· |
| θαυμασίως ἄγει σέ καὶ κατὰ λόγον· |
| ἐκ τῶν ὑλικῶν εἰς ἄϋλον οὐσίαν, |
| ὥς που τις ἐφθέγξατο τῶν σοφῶν πάλαι· |
| ἄνελθε λοιπὸν καὶ τὰπεινὰ μὴ φρόνει· |
| κτίσματα λιπὸν καὶ λόγους τούτων κάτω, |
| τὸν νοῦν τὸν οὐ(ρά)νιον ἐξάρας ἄνω· |
| ζητοῦντα καλῶς τοὺς ψυχοτρόφ(ους) λόγους, |
| τῆς ὑψοποιοῦ πρακστικῆς καὶ δογμάτ(ων)· |
| ἐξ ἧς μὲν ἠθῶν καὶ λόγων καὶ πρακτέων, |
| χάριν ἀπαντλήσειας ἀφθονωτάτην· |
| τέθριππον εὑρὼν ἀρετῶν ὑπερτάτων· |
| ἅρμα φαεινὸν σεμνὸν οὐρανοδρόμον· |
| ἅρμα φλέγον κάκιστα δαιμόνων στίφη |
| κατάγον αὐτοὺς μέχρις ᾅδου πυθμένος· |
| πιστοὺς δ’ ἀνάγον τῶν ὁρωμένων ἄνω· |
| ἐν ὧ καθίσας καὶ κρατήσας ἡνίας, |
| ὡς πρὶν ἡλίας θεσβίτης ὁ πυρίπνους, |
| κούφως ἐπαρθεὶς γῆθεν ἀπτέρω τάχει, |
| πόλου τὰ λαμπρὰ καταλάβης χωρία· |
| ἔνθα κατιδὼν ἀγαθῶν εὐενδρίαν, |
| κήπου νοητοῦ τοῦ παραδείσου λέγω, |
| καρποὺς ἀρίστους καὶ τρυγήσεις (καὶ) φάγης, |
| καὶ τὸν φυτουργὸν εὐλογήσεις δεσπότην· |
| ἀφ’ ὧν δ’ ἀμὺδρὰς εἰκόνας τε καὶ τύπους, ‖ |
| ὡς ἐν κατόπτρω τῆς διανοίας βίβλῳ, |
| λάβης ἀληθεῖς τῆς θ(εο)ῦ φαντασίας |
| ἐκ τῶν ἀληθῶν πνευματολέκτων λόγ(ων). |
| εἰ δ’ οὖν πόνων σώματος ἀργείαν ἄγεις |
| καὶ τ(ὴν) λίχνον αἴσθησιν ἄγχεις ἐμφρόνως, |
| ἔνθεν κἀκεῖθεν ἀλόγως στροβουμέν(ην), |
| ἄγαν ἀκρατῶς ἐμμανῶς οἰστρουμέν(ην) |
| καταχαλῶσαν καὶ κατασπῶσαν κάτω, |
| οὐράνιον νοῦν αἰθεροδρόμον φύσιν, |
| τῆς δ’ αὖ γε φαντασίας ὄγγους καὶ τύπ(ους)· |
| χρώματα πάντα καὶ πάσας διαστάσεις, |
| στερρῶς καθείρξεις κατὰ χώραν ἐμμέν(ειν). |
| τὸν νοῦν δ’ ἀμιγῆ παντὸς ὄγκου (καὶ) τύπου, |
| καθαρόν ἀσύγχυτον ἁπλοῦν καὶ μόνον |
| εἰς ὕψος ἀρης τῆς θ(εο)ῦ θεωρίας, |
| πάντως μυηθείς ὡς ἐφικτόν σοι φίλος |
| ἐν ἡσύχω σου τοῦ νοὸς καταστάσει, |
| ἄρρητα μυστήρια τῶν ἀποκρύφων, |
| τῆς προσκυνητῆς πανσθενουργοῦ τριάδος: |
| ά δ’ εἰσὶ ταῦτα καὶ σκόπει μετὰ δέους |
| ἓν αὐτολαμπὲς παράγωγον τῶν ὅλων· |
| ὂν αὐτάγαθον· αὐτόφως· αὐτουσίαν· |
| ἄναρχον ἀρχὴν αὐθέδραστον αἰτίαν· |
| ζωὴν πρὸαἰώνιον, ἀειζωίαν· |
| δύναμιν ἀκάματον ἄτρυτον κράτος· |
| ἀπειρίαν ἄπειρον, αὐταπειρίαν· |
| νοῦν δημιουργὸν τεχνίτην παντεργάτην· |
| σοφίαν ἀνείκαστον αὐτογνωσίαν· |
| πείρας ἀπειρότατον ἐξ ἀπειρίας, |
| αἴγλην μίαν τρίφωτον ἀπείρου φάους· |
| φῶς τριτὸν ἁπλοῦν τῆς μιᾶς θεαρχί(ας) |
| ἕνωσιν ἀσύγχυτον ἀφράστω τρόπῳ· |
| διαίρεσιν ἄτμητον ἀῤῥήτω λόγω, |
| ἄτμητον ἀσύγχυτον ἁπλῆν τριάδα, |
| τριῶν ἀπείρων ἄπλετον συμφυίαν ‖ |
| π(ατ)ήρ λόγος καὶ πν(εῦ)μα ταῦτα τὰ τρία |
| ἐν τρισὶ μία φύσις ἓν δὲ τὰ τρία· |
| ὧ δόξα τιμὴ καὶ κράτος πρέπει μόνῳ, |
| ἀεί τε καὶ νῦν καὶ τὸν ἅπαντα χρόνον: |
| ούτοις ἰθύνων σαυτὸν, οὐχ ἕξεις ψ(ό)γον· |
| κλεινὸς τρόποις ἔση δὲ και σοφὸς λόγ(οις). |
| εἰδὼς ἀκριβῶς τοὺς λόγους τ(ῶν) κτισμ(ά)τ(ων) |
| ἔτι τὲ τὸν κτίσαντα ταῦτα δεσπότην. |
| μέμνησο δ’ ὦ τὰν ἰωσὴφ ῥακενδύτου, |
| μετὰ πόνου πλείστου με συντεταχότος. + |
