| + ἡ τῶν ἐπιστολῶν ὑπόθ(εσις) διὰ ἰάμβ(ων) |
| |
| Ὁ παῦλος ὁ ἄϋλος ἐκ τῶν πραγμάτ(ων)· |
| ἢ γραμμάτων πέφηνε τῆ διαστάσει· |
| Τὸ πι γὰρ αἴρων τοῦτο γνώση ῥαδίως· |
| μάλιστα προσχὼν οἷς βιοὺς ἦν (καὶ) γράφ(ων)· |
| ἢ παῦλον αὐλὸν τοῦ παρακλήτου λέγε· |
| ἄρον τὸ πρῶτον γράμμα (καὶ) τόνον λέγει· |
| ἐνθεῖς, διαγνῶς πν(εύματο)ς τοῦτον λύραν· |
| ὡς ὄργανόν τε τῆς θεοῦ μουσουργίας· |
| Ὡς δάκτυλος γὰρ τοῦτον ἡ θεία χάρις· |
| περικροτοῦσα καὶ δονοῦσα τὴν κτίσιν· |
| εἵλκυσεν ἐξήγειρε πρὸς εὐπιστίαν· |
| δι' ἧς τὸ σωσίκοσμον ἤχησε μέλος· |
| Ἄπολλον ἤρρε, καὶ συναιρρέτω τρίπους· |
| ζήτω δὲ παῦλο(ς) ἐκ πόλου λαλῶν τρίτου· |
| θέλγων συνέλκων πάντας εἰς τριττ(ὸν) σέβ(ας)· |
| Ἐπιστολ(ῶν) τούτου γὰρ ἂν δὶς ἑπτάδα· |
| πιστῶς διέλθοις, ζῶντα καρδίας μέσ(ον)· |
| τούτου διαγνῶς (καὶ) λαλοῦν(τα) τὸν λόγον· |
| ὃς χριστὸς ὁ ζῶν ἐστι τοῦ π(ατ)ρ(ὸ)ς λόγος· |
| Ἄκουε τοίνυν τῶν ἐπιστολῶν βάθη· |
| ὕψη δὲ μᾶλλον συντομωτάτω λόγω· |
| Ἐπιστολὴν πρώτην δὲ πρὸ(ς) ῥώμην γράφει, |
| ὡς οἷα πρώτην χριστὸν εἰσδεδεγμένην· |
| Δευτέρα πλήττει δὲ τοὺς κορινθίους, |
| ὡς πίστιν οὐ τηροῦντας ἠκριβωμένως· |
| Πάλιν δὲ τούτοις τοὺς ὀνειδισμοὺς γράφει, |
| καὶ τὴν ἑαυτοῦ προστιθεὶς παρουσίαν· |
| Τὴν δ' αὖ τετάρτην πρὸς γαλάτας μὴ κόπους· |
| αὐτῶ παρασχεῖν· ἐγχαράττει πρὸ(ς) πλάν(ην) |
| ἰουδαϊστῶν, ἐκκυλισθέντας πάλιν· |
| Πρὸς τοὺς ἐφεσίους δὲ (καὶ) ῥώμης, ἕνα |
| σκο|πὸν τέθεικεν οἶα πιστοῖς ἐκ λόγων· |
| τοῦτον γὰρ ἦσαν οὐδαμῶς δεδορκότ(ες)· || |
| Ἕκτην φιλίππων τοῖς κατοίκοις ἐγγράφει· |
| πλείους ἐπαίνους τῶν κορινθί(ων) πλέκ(ων)· |
| καύχημα τούτου (καὶ) στέφανον δεικνύων· |
| Εἰς ἑβδόμην δὲ ταῖς κολοσσαῖς μηνύει· |
| ὡς εὐσεβοῦσι πᾶσαν ἐκφεύγειν πλάν(ην), |
| καὶ νουθετεῖν ἔγραψεν ἀρχίππω πλέον· |
| Πρὸς θετταλοὺς δὲ δὶς γράφων, εὐφημίας |
| λόγους ἔγραψεν ὥς τι (καὶ) πεπονθότας |
| ἐκ συγγενῶν, καθώς περ ἐν σιὼν τινές· |
| Πάλιν δὲ τούτοις ἦν γράφων εὐθυμίας |
| καὶ καρτερεῖν τε συμφορῶν ἀθυμίαις |
| οἷς καὶ σοφῶς ἔλεξεν αἰῶνος τέλ(ος). |
| Ἑξῆς ἔγραψε τὴν πρὸς ἑβραίους μίαν, |
| φαίνων ἄμειψιν πίστεως ἐκ τῶν λόγ(ων) |
| φωνὰς προφητῶν, πρόσθεσίν τε τ(ῶν) ὄχλ(ων) |
| Ἡ πρὸς τιμόθεον δὲ πρώτη· τὸν τρόπον |
| ἀρχῆς διδάσκει (καὶ) τύπους ἐκκλησίας |
| τὴν ταξιν αὐτὴν καὶ διδάσκεσθαι πόθω· |
| Αἰνεῖ δὲ τοῦτον ἡ δὶς ἓξ, καὶ δεικνύει |
| τὴν πίστιν ἐκ μάμμης τὲ (καὶ) μ(ητ)ρ(ὸ)ς φέρειν, |
| ψέγει δὲ λοιποὺς, οὐ τὸν ὀνησιφόρον· |
| Τιμοθέω δηλοῖ δὲ φεύγειν πᾶν ῥέον· |
| καὶ τὴν ἑαυτοῦ νῦν τελευτὴν μηνύει· |
| τὰς αἱρέσεις φῆναι δε (καὶ) μὴ θαυμάσειν· |
| γράψας πρὸς αὐτὸν τοῦ πορευθῆν(αι) τάχος, |
| τὸ σπένδομαι γὰρ δεῖγμα τρανὸν τοῦ τέλους· |
| Ἑξῆς δὲ τίτω κληρικῶν καταστάσεις· |
| καὶ θεσμὸν ἐκτίθησι τῆς ἐκκλησίας· |
| Δέδεκτο καὶ φιλήμων τὴν δὶς ἑπτάδα |
| τὸν δοῦλον ὀνήσιμον εἰς ἐλευθέρων |
| ἐλθόντα τάξιν καὶ μεμαρτυρηκότα, |
| σκελῶν τὲ θλάσιν ὡς κεκαρτερηκότα |
| ῥώμης ἐπ' αὐτῆς, ἐν χρόνοις τοῦ τερτύλου· |
| Ἐν τοῖς χρόνοις δὲ καίσαρος τιβερίου |
| ὧν ἦν ἀριθμὸ(ς) ἑπτὰ σὺν δὶς ἑξάδι, |
| παῦλο(ς) διδάσκειν ἦρκτο τοῦ κηρύγματος· || |
| Ἕως κλαυδίου τῶν χρόν(ων) τρεῖς (καὶ) δέκα |
| ὅτ' ἡγεμὼν ἦν τῆς ἰουδαίας φἰλιξ· |
| ὑφ' οὗ καθείρχθη παῦλο(ς) ἐν δυσὶ χρόνοις· |
| ἐν καισαρεία (καὶ) πάλιν τῶι πορκίωι |
| φήστω παραστὰς τοὺς ἐτασμὸν ἦν φέρων, |
| καὶ μηχανᾶται τοῦτον ἐκπεφευγέναι· |
| ζητῶν ἀπελθεῖν ἔνθα καίσαρ τυγχάνει· |
| καὶ στέλλεται τάχιστα πρὸς ῥώμην πόλιν |
| ἣν ὁ βδελυκτὸ(ς) καῖσαρ ἐστρόβει νέρων |
| συνῆν δὲ παύλωι συγγραφεὺς τ(ῶν) πράξε(ων) |
| λουκᾶς· ἀρισταρχός τε σὺν προθυμίαι· |
| τούτου μέχρι γράφει δὲ. παῦλο(ς) γὰρ δύο |
| χρόνους καθεῖρκτο (καὶ) πέπαυτο τοῦ γράφειν. |
| καὶ λουκᾶς αὐτὸν ἐκλέλοιπεν αὐτίκα |
| σὺν ἀριστάρχω, (καὶ) διῆγεν φεῦ μόνος· |
| ἑξῆς γράφει παύλου (δὲ) πᾶν ἀθλημάτω(ν) |
| εὐσέβιος κάλλιστα καὶ δρόμου χρόνον, |
| καὶ πῶς ἄδειαν ἐκ νέρωνος ἦν ἔχων· |
| καὶ πῶς διδάσκ(ων) ἦν χρόνοις μέτρω δέκα· |
| ἔκστηθι τὴν νέρωνος ὠμὴν καρδίαν |
| ὃς οὐ μόνον δέδεικτο φεῦ μητροκτόνο(ς), |
| ἀλλ' οὗν μανεὶς, ἀνεῖλεν ὀκταουΐαν |
| τούτου βοηθόν. συγγενεῖς τε μυρίους. |
| ἔπειτα κ' αὐτοὺς μαθητὰς τοῦ κυρίου· |
| ὠμῶς ἀναιρεῖν ἦρκτο θηριωδίαι. |
| ὧι (καὶ) προσήχθη παῦλο(ς)· ἦν δ' ἔχων πάλ(ιν)· |
| λουκᾶν σὺν αὐτῶ (καὶ) νενέκρωται ξίφει· |
| ὁ ζῶν ἀεί τε (καὶ) λαλῶν καθημέραν· |
| νέρωνος ἦν δὲ τρεῖς τε (καὶ) δέκα χρόνο(ς)· |
| ἐκ τοῦ πάθους δὲ κ(υρίο)υ χρόνων δέκα· |
| τρισσουμένων ἦν ὁ δρόμο(ς) σὺν ἑξάδι:- |
