| ἡ τῶν ἐπιστολῶν ὑπόθεσις διὰ ἰάμβων:~ |
| |
| Ὁ παῦλος ὁ ἄυλος ἐκ τῶν πραγμάτων, |
| Ἢ γραμμάτων πέφηνε τῇ διαστάσει. |
| Τὸ πῷ γὰρ αἴρων τοῦτο γνώσει ῥᾳδίως· |
| Μάλλιστα προσσχὼν οἷς βιοὺς ἦν κ(αὶ) γράφω(ν)· |
| Ἢ παῦλ(ον) (?) αὐλὸν τοῦ παρακλήτου λέγε. |
| Ἆρον τὸ πρῶτον γράμμα, καὶ τόνον τέλει |
| Ἐνθεὶς διαγνῶς πν(εύματο)ς τοῦτον λύραν, |
| Ὡς ὄργανόν τέ τῆς θε(οῦ) μουσουργίας· |
| Ὡς δάκτυλος γὰρ τοῦτον ἡ θεία χάρις |
| Περικροτοῦσα κ(αὶ) δονοῦσα τὴν κτίσιν, |
| Εἴλκυσεν, ἐξήγειρε πρὸ(ς) εὐπιστίαν· |
| Δι' ἧς τὸ σωσίκοσμον ἤχησε μέλος· |
| Ἄπολλον, ἔρρε καὶ συναιρέτω τρίπους. |
| Ζήτω δὲ Παῦλος ἐκ πόλου λαλῶν τρίτου· |
| Θέλγων συνέλκων πάντας εἰς τριττὸν σέβ(ας). |
| Ἐπιστολῶν τούτου γὰρ ἂν δις ἑπτάδα |
| Πιστῶς διέλθοις. ζῶντα καρδίας μέσον |
| Τούτου διαγνῶς κ(αὶ) λαλοῦντα τ(ὸν) λόγον |
| Ὃς χριστὸς ὁ ζῶν ἐστι τοῦ π(ατ)ρ(ὸ)ς λόγος· |
| Ἄκουε τοίνυν τῶν ἐπιστολῶν βάθη. |
| Ὕψη δὲ μᾶλλον συντομωτάτω λόγῳ· |
| Ἐπιστολὴν πρώτην δὲ πρὸς ῥώμην γράφει, |
| Ὡς οἷα πρώτην χριστὸν εἰσδεδεγμένην· |
| Δευτέρα πλήττει δὲ τοὺς κορινθίους, |
| Ὡς πίστιν οὐ τηροῦντας ἠκριβωμένως· |
| Πάλιν δὲ τούτοις τοὺς ὀνειδισμοὺς γράφει, |
| Καὶ τὴν ἑαυτοῦ προστιθεὶς παρουσίαν· |
| Τὴν δ' αὖ τετάρτην πρὸ(ς) γαλάτας μὴ κόπους |
| Αὐτῶ παρασχεῖν· ἐγχαράττει, πρὸ(ς) πλάνην |
| Ἰουδαϊστῶν, ἐκκυλισθέντ(ας) πάλιν· |
| Πρὸς τοὺς ἐφεσίους δὲ καὶ ῥώμης, ἕνα |
| σκοπὸν τέθηκεν οἶα πιστοῖς ἐκ λόγων· |
| Τοῦτον γὰρ ἦσαν οὐδαμος δεδορκότ(ες)· |
| Ἕκτην φιλίππων τοὺς κατοίκους ἐγγράφει· |
| Πλείους ἐπαίν(ους) τῶν κορινθίων πλέκων· |
| καύχημα τούτου κ(αὶ) στέφανον δεικνύων· |
| εἰς ἑβδόμην δὲ τοῖς κολασσαῖς μυνύει· |
| Ὡς εὐσεβοῦσι πᾶσαν ἐκφεύγειν πλάνην. |
| Καὶ νουθετεῖν ἔγραψεν ἀρχίππω πλέον· |
| Πρὸς Θετταλοὺς δὲ ὡς γράφων, εὐφημίας |
| Λόγους ἔγραψεν ὥς τι κ(αὶ) πεπονθότα· |
| Ἐκ συγκενῶν. καθώσπερ ἐν σιὼν τινές· |
| Πάλιν (δὲ) τούτοις ἦν γράφων εὐθυμίας· |
| Καὶ καρτερεῖν τε συμφορῶν ἀθυμίας· |
| Οἷς κ(αὶ) σοφῶς ἔλεξεν αἰῶνος τέλος· |
| Ἑξῆς ἔγραψε τὴν πρὸς ἑβραίους μίαν· |
| Φαίνων ἄμιψιν πίστεως. ἐκ τῶν λόγων· |
| Φωνὰς προφητῶν, πρόσθεσίν τε τῶν ὄχλ(ων) |
| Ἡ πρὸ(ς) τιμόθεον δὲ πρώτη· τὸν τρόπον |
| Ἀρχῆς διδάσκει κ(αὶ) τύπους ἐκκλησίας |
| Τὴν ταξιν αὐτὴν κ(αὶ) διδάσκεσθαι πόθω. |
| Αἰνεῖ δὲ τοῦτον ἡ δὶς ἕξ. (καὶ) δεικνύει |
| Τὴν πίστιν ἐκ μάμμης τε κ(αὶ) μ(ητρὸ)ς φέρειν· |
| Ψέγει (δὲ) λοιποὺς. οὐ τὸν ὀνησιφόρον· |
| Τιμοθέω δηλοῖ δὲ φεύγειν πᾶν ῥέον |
| Καὶ τὴν ἑαυτοῦ νῦν τελευτὴν μηνύει· |
| Τὰς αἱρέσεις φύναι δε (καὶ) μὴ θαυμάση· |
| Γράψας πρὸς αὐτὸν τοῦ πορευθῆναι, τάχος. |
| Τὸ σπένδομαι γὰρ δεῖγμα τρανὸν τοῦ τέλ(ους)· |
| Ἑξῆς δὲ τίτω κληρικῶ καταστάσεις.|| |
| Καὶ θεσμὸν ἐκτίθησι τῆς ἐκκλησί(ας)· |
| Δέδεκτο (καὶ) φιλήμων τὴν δὶς ἑπτάδα |
| Τὸν δοῦλον ὀνήσιμον εἰς ἐλευθέρων |
| Ἐλθόντα τάξιν (καὶ) μεμαρτυρηκότα, |
| Σκελῶν τὲ θλασιν ὡς κεκαρτερηκότα |
| Ῥώμης ἐπ' αὐτῆς ἐν χρόνοις τοῦ τερτύλου· |
| Ἐν τοῖς χρόνοις δὲ καίσαρος τιβερίου· |
| ῍Ων ἦν ἀριθμὸς ἑπτὰ σὺν δὶς ἐξάδι, |
| Παῦλος διδάσκειν ἤρκτο τοῦ κηρύγματ(ος)· |
| Ἕως κλαυδίου τῶν χρόνων τρεις (καὶ) δέκα, |
| Ὅθ' ἡγεμὼν ἦν τῆς ἰουδαίας φίληξ· |
| Ὑφ' οὗ καθείρχθη Παῦλος ἐν δυσὶ χρόν(οις) |
| Ἐν καισαρεία (καὶ) πάλιν τῶι πορκίωι |
| Φήστω παραστὰς τοῦς ἐτασμοὺς ἦν φέρων |
| Καὶ μηχανᾶται τοῦτον ἐκπεφευγέναι· |
| Ζητῶν ἀπελθεῖν ἔνθα καίσαρ τυγχάνει· |
| Καὶ στέλλεται τάχιστα πρὸς ῥώμην πόλιν· |
| ῍Ην ὁ βδελυκτὸς (καῖ)σαρ ἐστρόβει Νέρων |
| Συνῆν δὲ παύλω συγγραφεὺς τῶν πρ(ά)ξεων· |
| Λουκᾶς. ἀρισταρχός τε σὺν προθυμίαι. |
| Τούτου μέχρι γράφει δὲ, παῦλος γὰρ δύο |
| Χρόνους καθεῖρκτο (καὶ) πέπαυτο τοῦ γράφειν, |
| Καὶ λουκᾶς αὐτὸν ἐκλέλοιπεν αὐτίκα· |
| Σὺν ἀριστάρχῳ, (καὶ) διῆγεν φεῦ μόνος· |
| Ἑξῆς γράφει παύλου δὲ πᾶν ἀθλημάτων. |
| Εὐσέβιος κάλλιστα (καὶ) δρόμου χρόνον· |
| Καὶ πῶς ἄδειαν ἐκ νέρωνος ἦν ἔχων· |
| Καὶ πῶς διδάσκων ἦν χρόνοις μέτρω δέκα· |
| Ἔκστηθι τὴν νέρωνο(ς) ὠμὴν καρδίαν. |
| Ὡς οὐ μόνον δέδεικτο φεῦ μητροκτόνο(ς), |
| Ἀλλ' οὗν μανεὶς, ἀνεῖλεν ὀκταουΐαν, |
| Τούτου βοηθόν, συγγενεῖς τε μυρίους· || |
| Ἔπιτα κ᾽ αὐτοὺς τοὺς μαθητὰς κ(υρίο)υ· |
| Ὡμῶς ἀναιρεῖν ἦρκτο θηριωδίᾳ |
| Ὦ (καὶ) προσήχθη παῦλος, ἦν δ' ἔχων π(ά)λιν |
| Λουκὰν σὺν αὐτῶι, (καὶ) νενέκρωται ξίφει· |
| Ὁ ζῶν ἀεί τε (καὶ) λαλῶν καθημέραν· |
| Νέρωνος ἦν δὲ τρεῖς τε καὶ δέκα χρόνους. |
| Ἐκ τοῦ πάθους δὲ κ(υρίο)υ χρόνων δέκα· |
| Τρισσουμένων ἦν ὁ δρόμος σὺν ἑξάδι:- |
