| ἕτεροι στίχοι εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ αὐτοῦ κλίμακος· ἐν σχήματι | ἐγκωμίου, παραίνεσιν παρεισάγοντες· (καὶ) κλίμακα παριστῶν ἑτέραν· ἧς | μία ἑκάστη ἀνάβασις, δι’ ἓξ στίχων συνίσταται: προοίμιον τῆς διὰ στίχ(ων) κλίμακο(ς): |
| |
| Ψήγματα χρυσᾶ τοῖς λυδοῖς αἱρεῖ λόγο(ς), | |
| πακτωλὸν ἐκρεῖν, ὄντα τοῦ τμώλου κάτω· | |
| ἀφ’ ὧν κροῖσος ὄγκωτο πεπλανημένο(ς)· | |
| βλακὰς ἄνους ὢν, ψαφαροῖς ἠρεισμένο(ς)· | |
| ὡς τοῦδε ῥεῦσις, ὕστερον παρεφθάρη: | |
| Καὶ τὴν γενειάδα δὲ περσῶν ὁ κράτωρ· | |
| ἔχων χρυσείων ἐκ πετάλων χρυσίνην, | |
| ἔχειν ἑαυτὸν δόξαν ᾖδε μακάρων: | |
| Μύρμηκες ἐπλούτιζον ἀπὸ βαθέων, | |
| ψάμμων, μελανῶν, ἰνδικῶν βροτῶν γένο(ς)· | |
| ἐπιρρέων ὁ νεῖλος ὥριος· τόποις | |
| αἰγυπτιακοῖς, πλοῦτον ἐκ τῶν ὁρίων, | |
| πολὺν ἐποίει φαραωνίτας ἔχειν: | |
| ἀγάλλεταί τις ὄρνισιν· ἄλλος φυτοῖς· | |
| λίθοις τιμίοις, ἄλλος· ἄλλος μαργάροις· | |
| σοί δ’ οὐ φθιτόν τι (καὶ) διαρρέον χρόνῳ, | |
| περιφιλεῖται στέργεται πεπνυμένε· | |
| ἀλλ’ ἄφθιτον καὶ κρεῖττον ὧν ἄν τις φράσοι | |
| ὁποῖον ἴσως ἀγνοῶν ἔροιτό τις· | |
| λόγος τὸ μεῖζον· ὃν παρέσχε σοι, λόγος· | |
| ὃν νοῦς βρότειος· (καὶ) πολὺς ἱδρώς: πόνο(ς)· | |
| Καὶ πίστις ἐκράτυνε καρτερωτάτη· | |
| τὸ, τῶν παθῶν ἴαμα τῶν ἑκατέρω(ν), | |
| τὸ φῶς τὸ φαῖνον, φῶς ὑπέρτατον λία(ν)· | |
| φωτίζον ἅπαν ἀμέσως φῶς ἐμμέσως· | |
| δι’ οὗ τὸ δισσὸν ἔργον ἔγνως τοῦ φάους· | |
| κόσμον παραρρέοντα (καὶ) παρηγμένον, | |
| κόσμον διαμένοντα (καὶ) πεπηγμένον· | |
| τὴν φύσιν αὐτῶν, ποῖα τὰ τούτ(ων) τέλη· | |
| ἤ μᾶλλον εἰπεῖν, τέκμαρ ἀρχὴ, τῶν δύο· | |
| δι’ οὗ τὰ συμφέροντα ταῖς εὐπραξίαις· | |
| ἐν ὀρθότητι τοῦ νοὸ(ς) κινημάτων, | |
| ἔμαθες ἠγάπησας, αὐτὰ προκρίνω(ν):- | |
| Αἴγυπτον ἐξέφυγες ἐσκοτισμένην· | |
| ἡδυπάθειαν ἀνάπαυσιν σαρκίου· | |
| καὶ φαραώ τύραννον αὐτῆς τὸν μέγαν· | |
| τὸ σαρκικὸν φρόνημα· τὸν κενὸν βίον· | |
| ἐπιστάτας τε τοὺς βαρεῖς ἔργων δότ(ας) | |
| λογισμορέκτας παθῶν συγκαταθέσεις· | |
| οὐ πρὶν μισήσας ὕστερον μεταμέλῃ, | |
| ὡς λὼτ γύναιον· κἂν γὰρ ἐν μέσοις στρέφη, | |
| ἄκραν ἀπροσπάθειαν ἐν μέσοις ἔχεις | |
| ἐγκάρδιον λείψανον οὐκ ἔστι λύπης, | |
| ἐπὶ στερήσει πραγμάτων μοχθηρί(ας)· | |
| καὶ τὰ προσόντα παρέχεις χωρὶς βί(ας), | |
| ἀλλοτριοῖς πῶς σαυτὸν ἐκ τῶν ἰδίων· | |
| ἀποξενοῖς πῶς σαυτὸν, ἐξ ἀλλοτρίων· | |
| ὅπως ξενισθῆς ἐν ξένοις, ξένος γίνῃ | |
| ἀποξενούντων τοὺς ξένους σφῶν, | ἐκ ξένω(ν)· || |
| ἄγνωστον ἀπόκρυφον εὖ βιοὺς, βίον· | |
| δυσδιάκριτον λανθάνοντα μυρίους· | |
| Μάρπτεις διώκεις τὴν ἀνυποταξίαν· | |
| καθυποτάττων σάρκα τῷ πν(εύματ)ί σου· | |
| ἔχεις ἔλεγχον τὴν συνείδησιν μόνην· | |
| πρὸ τοῦ βαδίσαι τήνδε τὴν ὁρωμένην, | |
| ὑπακοὴν ἔφθασας εἰς νοουμένην· | |
| τρέχεις ἀδήλως· ἑσταὼς, ἄνω τρέχεις· | |
| Ἐπιγινώσκεις τῶν παθῶν τὰς αἰτίας· | |
| καταγινώσκεις ναυάτου φλυαρίας· | |
| καταισχύνεις ἐκεῖνον, ἐν ταῖς αἰσχύναις· | |
| καὶ ταύτας αὐτὰς αἰσχύνεις ἐν αἰσχύνη· | |
| διαδιδράσκων τὴν μένουσαν αἰσχύνην | |
| ᾗ πᾶσι πάντα φαίνεται κεκρυμμένα: | |
| Τέγγεις ὑγραίνεις τὰς παρειάς σου βρέχεις, | |
| μνήμῃ θανάτου καὶ τελευταία κρίσει· | |
| καὶ τοντορύζεις ἡρέμα σαυτῷ λέγων· | |
| νῦν εὐτρεπίζου πάντοτε πρὸς τὸν τάφον· | |
| καὶ γὰρ προπέμπων τὴν ἀναπνοὴν ἔτι, | |
| οὐκ οἶδας εἰ σπάσειας ἄλλην συρμάδα: | |
| Στένεις βύθιον ἀνατυποῖς κραδίῃ· | |
| χάος καταχθόνιον ἄποσον βάθος· | |
| ἄσβεστον ἀφώτιστον ἄπλετον φλόγα· | |
| καὶ καταδύσεις ὑπογείων σχισμάτω(ν)· | |
| οἰκτράς σκοτεινὰς χαλεπὰς τεθλιμμένας· | |
| πασῶν βασάνων εἰκόνας αἰωνίων· | |
| Ὀξυχολίας καὶ θυμοῦ δι’ ὧν φλόγα, | |
| καταπραΰνεις (καὶ) μαραίνεις σβεννύεις· | |
| ἐν οἷς ἀκούεις οὐ θυμαλγεῖς ὡς νάβαλ· | |
| ἐν οἷς σὺ λαλεῖς, ὡς ἀβιγαία λέγεις· | |
| οὐδέν τι δυσάντητον ἐστυγημένον | |
| λαλεῖς καχλάζων εἰσορᾶς ἀναζέων: | |
| Ἀλλ’ οὐδὲ κρύπτεις ὡς κάμηλος κακίαν· | |
| ἐν κωδίω τὸν λύκον· ἐν κόλποις ὄφιν· | |
| ξύλῳ σαθρῶ σκώληκα, τὴν μῆνιν πράω· | |
| κεύθων μὲν ἄλλα καρδίας ἐν τῷ βάθει· | |
| ἄλλα δὲ βάζων γλυκέροισι χειλέοις· | |
| ἐν ἡδύτητι πικρίας ἁμαρτάνων: | |
| Λαλεῖς δὲ λοιπὸν ὡς ἔχεις ἐν κρυφίῳ· | |
| κἂν μικρὸν ἐκστῆς, συντόμως ἐπανάγῃ· | |
| οὐκ εκδαπανῶν ἐν νόθοις ἡσυχίοις | |
| τὴν ἀγκαλίδα τὴν μερίδα τοῦ λόγου· | |
| εἴτ’ αὖ μιαίνων ἀγάπης ὑποκρίσει· | |
| καὶ τῇ μελήσει τοῦ καταλαλουμένου, | |
| Εὐτράπελόν τι λαμυρὸν πλέκων ἔπο(ς)· | |
| λαρὸν προσηνὲς ἡδὺ καὶ μεμιγμένο(ν)· | |
| αὐτὸ πλατύνων κρασπέδοις τοῖς ἐκ λίνου· | |
| εἰ μὴ γὰρ ἔξω νοῦς γένηται τῆς ἔδρας, | |
| παρεκτροπὰς ἐάσας ἰδίας βλέπειν, | |
| ἄλλως ἐς ἄλλων οὐ παρακύπτει κρίσιν: | |
| Τὸ ψεῦδος ἐξ ὧν λαμβάνει παρρησία(ν)· | |
| ὃ τὴν ἀγάπην ἀποκόπτει ῥιζόθεν· | |
| ἐγκρίς· γλύκασμα· δόρπος· ἀπάτη· βέλο(ς)· | |
| ὁ γοῦν ἀγάπην καὶ κατάνυξιν ἔχων, | |
| ÷ ψεῦδος τὸ κακὸν, υπαλύξειν ἰσχύει· | |
| ἐν οἷς ὅτε χρὴ πρὸς ῥαὰβ ἀποβλέπω(ν): | |
| Ἐντεῦθεν εἰπὲ χρήσομαι πῶς τῶ λόγω· | |
| εἰς ἐξέτασιν τῆς ἀκηδίας φθάσας· | |
| πενθεῖς σὺ σαυτὸν ὡς ἔφην ἀνωτέρω, | |
| πενθικὸν ἧτορ οἶδε τὴν ἀκηδίαν, | |
| μνήμῃ παλαῖον κρίσεως τῆς ἐσχάτης, | |
| ἥκιστα συμφήσειε πᾶς μνημημόρος· | |
| Χαῦνον πλαδαρὸν ὑγρὸν ἐκλελυμένον, | |
| βίον διώκεις ἀπελαύνεις μακρόθεν· | |
| καὶ τὸν, σκοτεινὸν ἐκτελοῦντα τὸν νόα | |
| δειλόν τε δυσκίνητον ἐξ ἀσιτίας· | |
| στυγνὸν κατηφῆ δεινὸν ἄφιλον λόγοις· | |
| ἅπερ γινώσκων, τὴν μέσην στείβεις στίβο(ν)· | |
| Δηλοῖ δὲ ταύτην τὴν μεσόρροπον τρίβον, | |
| ἡ σωφροσύνη σαρκίου καθαρότης· | |
| ῥύψις τελεία σαρκικῶν μιασμάτω(ν) | |
| ἀφθαρτοσωματώσεις ἁγνείας κράτο(ς)· | |
| ἣ θλαδίαν δείκνυσι σιδήρου δίχα· | |
| τὸ λευϊτικὸν ἀξίωμα κ(υρίο)υ· | |
| Ἆρ’ οὖν νικήσας τὴν φύσιν ὑπὲρ φύσιν· | |
| τὸν φυσικὸν κίνδυνον ὑπαλυσκάσ(ας)· | |
| φιλαργυρίας ἀγχόνῃ καταπνίγῃ, | |
| οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· μάρτυρές μοι μυρίοι· | |
| καὶ πρῶτος αὐτὸς τῆς ἀφιλαργυρί(ας), | |
| κῆρυξ μέγιστος δωρεῶν ὑπερπόσω(ν): | |
| Οὐκ ἠγνόησα σὸν μακάριον πάθος· | |
| φιλοκρινῶ σου φιλοτιμοδωρίας· | |
| διδοὺς, γέγηθας· μὴ διδοὺς, ἀλγεῖς σφόδρα· | |
| πολλῶν ἐρᾶς οὐχ’ ἵν ἀποκλείσης ἔσω· | |
| ἀλλ’ ἵνα πολλοῖς πολλὰ πολλὰ σκορπίσης· | |
| καὶ τοῦτο πολλῶν διολισθαίνει φρέν(ας)· | |
| Ὥσπερ τὸ χαίρειν ἐν καλαῖς μελωδίαις | |
| ψάλλειν ἀνυμνεῖν εὐλογεῖν τὸν δεσπότη(ν) || |
| ἐν ἑσπεριναῖς ἡμεριναῖς ἐννύχοις: | |
| εὐχαῖς λιταῖς τε παραστάσεσι ξέναις· | |
| ὡς κορδακισμὸν οὐκ ἔχειν ἐν σοὶ τόπ(ον)· | |
| αλλὰ μελισμὸν, ἐν μελισμῷ κ(υρίο)υ· | |
| Ἥγνισε νοῦν ἄγρυπνον ὄμμα καὶ φρέν(ας)· | |
| καὶ σάρκα δυσκάθεκτον εἶξε τῶ λόγω· | |
| λειτουργὸν εἰργάσατο καθηγνισμένον | |
| θ(εο)ῦ τραπέζης δεξιὸν παραστάτην | |
| ἄλλοις μεταδιδόντα τῶν μυστηρίων· | |
| πολλοῖς σὲ μυστήριον εὖ δεδειγμένον; | |
| Διὰ τελείας πίστεως· ὀρθοῦ λόγου | |
| δι’ εὐσεβείας ὑγιοῦς ἠδρασμένης· | |
| δι’ ἧς δεδίττεις κοσμοκράτορας σκότους· | |
| ἐχθροὺς ἀπίστους δυσμενεῖς ἀντιθέους· | |
| τὸ νηπιῶδες ἦθος ἐν γηραλέω | |
| εὐχῆς ἀναστήματι μὴ δεδεγμένος· | |
| Ἅπερ κυΐσκει τοὺς ἐχιδνώδεις τόκους· | |
| τὴν τῶν κακῶν θάλασσαν, ἢ τὴν πλημμύραν· | |
| τὴν τοῦ σατᾶν δίαιταν, ἢ τὴν ἐστίαν· | |
| τὸ ναυάγιον τὸν κλύδωνα τὸν στρόφον· | |
| τὴν ἀπατουργὸν τῶν καλῶν ἀναιρέτιν· | |
| τὴν, ᾧ καλεῖται, δεικνύουσαν τὴν φύσιν· | |
| Ἐξ ἧς θ(εο)ῦ ἄρνησις ἀν(θρώπ)ων φθόνος· | |
| ἐξουδένωσις κρειττόνων, οὐ κρειττόνω(ν)· | |
| ἐκστάσεώς τε πρόδρομος (καὶ) μανίας· | |
| πηγὴ θυμοῦ (καὶ) ῥίζα τῆς βλασφημίας· | |
| πικρὸς δικαστὴς, ὑποκρίσεως θύρα· | |
| στήριγμα· πῦργος· λαβύρινθος δαιμόνω(ν)· | |
| Ῥίζης κακῆς ἤκουσας ὅρπηκας ἴσους· | |
| καρποὺς ἀχρήστους· (καὶ) σαπροὺς (καὶ) παγκάκους· | |
| τῆς ὑπερηφανίας, ἡ βλασφημία· | |
| κρύψις ἁμαρτήματος ἀπρεπεῖς λόγοι· | |
| οὐδὲν γὰρ οὕτω κρατύνει τοὺς δαίμον(ας)· | |
| καὶ τοὺς λογισμοὺς, ὡς τὸ, λαθραίους ἔχειν· | |
| Ἐντεῦθεν ὄντως τὴν πονηρίαν ἔγνων· | |
| ἰσχὺν δύναμιν λαμβάνουσαν (καὶ) κράτος· | |
| ἀσχημοσύνην δαιμονιώδη δόλον· | |
| πένθους μακρυσμὸν· πρόξενον συμπτωμ(ά)τ(ων)· | |
| ἰδιογνωμόρυθμον ἄφρονα τρόπον· | |
| ἥτις ἄφαντος γίνεται ποίω τρόπῳ, | |
| Πράω ταπεινῷ, μετρίω τῇ καρδία· | |
| καὶ μισοθύμῳ καὶ μισοργιλοφθόνῳ· | |
| συσυμπαθήτω καὶ κατανενυγμένῳ | |
| φαιδρῷ γαληνῷ καὶ καθιλαρευμένῳ· | |
| εὐηνίῳ χαίροντι μὴ ζοφουμένω· | |
| περιμερίμνῳ σφαλμάτων τῶν ἰδίω(ν)· | |
| Οὗτος λόγος σοι πν(ευμάτ)ων ὅρος νόμος· | |
| ἐν εὐσεβείᾳ σωμάτων πληρουμένων· | |
| τὰ καθ’ ἑαυτοὺς ἀνακρίνειν (καὶ) μόνα | |
| ποιεῖν τὸ χρηστὸν εὐδιακρίτῳ κρίσει· | |
| εὑρεῖν τὸ κακὸν (καὶ) μισεῖν ἐκ καρδίας· | |
| ἀποστρέφεσθαι τὴν ἀνυποταξίαν· | |
| Ἐπιστρέφεσθαι τῆς λόγων ἡσυχίας· | |
| κλείειν θύραν φθέγματος ἢ γλώττης ὅλης· | |
| ἔνδον πύλην πν(εύματο)ς ἢ ψυχῆς ὅλης· | |
| αὕτη γὰρ ἡσυχία ταῦτα κυρίως· | |
| δι’ ἧς ὁ παῦλος εἰς πόλεις διατρίβων, | |
| ἄτριπτον ἀβάδιστον ἔτριψε τρίβον | |
| Ἣν τριὰς ἁπλῆ (καὶ) δυὰς συνιστάνει· | |
| στᾶσις ἀκλινὴς σώματος κατακρίτου· | |
| στεναγμὸς ἀλάλητος εἷς βραχὺς λόγο(ς)· | |
| νοὸς φυλακὴ συνοχή τε καρδίας· | |
| ταύτην γὰρ οἶδα πν(εύματο)ς κραυγὴν μόνην· | |
| αὐτὴν διὰ στόματος οὐ τῶν χειλέων· | |
| Οὕτω σὺ ποιῶν, εἰς ἀπάθειαν φθάσεις· | |
| βαίης γὰρ ἐγκάρδιον ἐς νοὸς πόλον | |
| ἀθύρματα παίγνια, τὰς τῶν δαιμόν(ων) | |
| καλῶς νομίσεις μηχανοπανουργίας· | |
| καταπατήσεις λῖν· δράκοντα τὸν μέγαν· | |
| ὄφιν κεραστὴν, βασιλίσκον ασπίδα· | |
| Θ(ε)ῶ σχολάσεις καὶ παρεδρεύσεις μόνω· | |
| θ(εὸ)ν κατίδοις ἐν σχολῇ τῇ βελτέρᾳ· | |
| θ(ε)ῶ προσάψεις τοῦ θ(εο)ῦ τὴν εἰκόνα· | |
| τὸν νοῦν τὸ πν(εῦμ)α τοῦ παναχράντου λογου | |
| οὐχὶ μερίσεις τῶ θ(ε)ῷ καὶ τῷ πλάνῳ | |
| τῇ δὲ τριάδι, τριάδα συναγάγεις· | |
| Ἡ σήμερόν σοι κατὰ τόνδε τὸν βίον· | |
| ἵλαος ὀπτάνοιτο συμπαθεστάτη· | |
| πταίσμασι τριτάτοισι τριμεροῦς χρόνου· | |
| κατευοδοῦσα τὰ διαβούλιά σου· | |
| κατευθύνουσα τὰ διαβήματά σου· | |
| διεκτελοῦσα τὰ προσαιτήματά σου | |
| κἀκεῖ συνεντάττουσα. χριστοπ(ατ)ράσιν· | |
| εὐχαῖς π(ατ)ρός μου τοῦ πανηγιασμένου· | |
| Τοῦ λαμπροπυρσομορφογλωττοεριάτου· | |
| καὶ πυρσολαμπρομορφορηματοτρόπου· | |
| καὶ χρυσολιθομαργαροστεφοπλόκου | |
| νοῒ λόγῳ πν(εύματ)ι κατεστεμμένου· | |
| ἀμὴν ἀμὴν ἀμὴν γένοιτο καὶ πάλιν:- |
