Type 3481
(formerly typ/1606)
Πίνδαρον ὑψαγόρην Καδμηΐδος οὔδεϊ Θήβης | |
Κλειδίκη εὐνηθεῖσα μενεπτολέμῳ Δαϊφάντῳ | |
γείνατο ναιετάουσα Κυνὸς Κεφαλῆς παρὰ χώρῳ, | |
οὐκ οἶον· ἅμα τῷ καὶ Ἐρίτιμον εἰδότα θήρης, | |
εἰδότα πυγμαχίης τε παλαισμοσύνης τ’ ἀλεγεινῆς. | |
Τὸν μὲν ὅτε κνώσσοντα ποτὶ χθόνα κάτθετο μήτηρ | |
εἰσέτι παιδνὸν ἐόντα, μέλισσά τις ὡς ἐπὶ σίμβλῳ | |
χείλεσι νηπιάχοισι τιθαιβώσσουσα ποτᾶτο. | |
Τῷ δὲ λιγυφθόγγων ἐπέων μελέων θ’ ὑποθήμων | |
ἔπλετο δῖα Κόριννα, θεμείλια δ’ ὤπασε μύθων | |
τὸ πρῶτον· μετὰ τὴν δ’ Ἀγαθοκλέος ἔμμορεν αὐδῆς, | |
ὅς ῥά οἱ κατέλεξεν ὁδὸν καὶ μέτρον ἀοιδῆς. | |
Εὖτε δ’ Ἀλεξάνδροιο Φιλιππιάδαο μενοινῆς | |
Καδμείων ἀφίκοντο Μακηδόνες ἄστεα πέρσαι, | |
Πινδαρέων μεγάρων οὐχ’ ἥψατο θεσπιδαὲς πῦρ. | |
Ἀλλὰ τὸ μὲν μετόπισθεν· ἔτι ζώοντι δ’ ἀοιδῷ | |
Φοῖβος ἄναξ ἐκέλευσε πολυχρύσου παρὰ Πυθοῦς | |
ἤια καὶ μέθυ λαρὸν ἀεὶ Θήβηνδε κομίζειν. | |
Καὶ μέλος, ὡς ἐνέπουσιν, ἐν οὔρεσιν ἠύκερως Πὰν | |
Πινδάρου αἰὲν ἄειδε καὶ οὐκ ἐμέγηρεν ἀείδων. | |
Ἦμος δ’ ἐν Μαραθῶνι καὶ ἐν Σαλαμῖνι παρέσταν | |
αἰναρέται Πέρσαι μετὰ Δάτιδος ἀγριοφώνου | |
τῆμος ἔτι ζώεσκεν, ὅτ’ Αἰσχύλος ἦν ἐν Ἀθήναις. | |
Τῷ δὲ Τιμοξείνη παραλέξατο δῖα γυναικῶν, | |
ἣ τέκεν Εὔμητιν μεγαλήτορα καὶ Δαΐφαντον, | |
Πρωτομάχην δ’ ἐπὶ τοῖσιν· ἔμελψε δὲ κῦδος ἀγώνων | |
τῶν πισύρων, μακάρων παιήονας †ἀναδεδεγμένος† | |
καὶ μέλος ὀρχηθμοῖο θεῶν τ’ ἐρικυδέας ὕμνους | |
ἠδὲ μελιφθόγγων μελεδήματα παρθενικάων. | |
Τοῖος ἐὼν καὶ τόσσα παθὼν καὶ τόσσα τελέσσας | |
κάτθανεν ὀγδώκοντα τελειομένων ἐνιαυτῶν. |
Title(s) |
|
Text source | A. Drachmann, 1903, Scholia vetera in Pindari carmina . Scholia in Olympionicas (vol. 1), Leipzig: 8-10 |
Text status | Text completely known |
Editorial status | Critical text |
Genre(s) | Author-related epigram |
Metre(s) | Dactylic hexameter |
Subject(s) | |
Tag(s) | |
Translation(s) |
Pindarum altiloquentem, Cadmeiarum solo Thebarum, Cleodica connubio-juncta bellicoso Daïphanto peperit, habitans Cynoscephalas juxta locum, non solum quidem: cum eo et Eritimum peritum venationis, peritum pugilatusque luctaeque difficilis. Quem cum dormientem humi deposuerat mater, adhuc puerulum, apis quaedam, quasi in alveo, labris infantibus mellificans advolavit. Cui suavem-sonum-habentium carminum et modorum magistra fuit dia Corinna; fundamentaque dedit orationis prima ; post eam autem Agathoclis sortitus est vocem, qui sane ei monstravit viam et mensuram cantus: Quando autem Alexandri Phillippidae ob iras, Cadmeorum venerunt Macedones qui urbem everterent, Pindarearum aedium non attigit divinitus-ardens ignis. Sed hoc quidem posterius. Adhuc viventi poetae Phoebus rex jussit ex auro-abundantibus Delphis alimenta et mel jucundum semper Thebas afferre. Et modos, ut narrant, in montibus pulchra-habens-cornua Pan Pindari semper cecinit, neque invidit canens. Quando autem Marathone et Salamine adfuere virtute-metuendi Persae, cum Datide immanem-vocem-habente, tunc adhuc vivebat, cum Aeschylus erat Athenis. Cui Timoxena concubuit divina inter mulieres: quae peperit Eumetin magnanimum et Daïphantum, Protomachamque cum illis: cantavit autem gloriam certaminum quator, beatorum (i.e. deorum) hymnos acceptos, et modos saltationi-aptos, Deorumque admodum-gloriosa carmina, atque melleos-sonos-edentium curas virginum. Cum talis esset, et talia dedisset et tam-multa perfecisset, mortuus est octoginta integris annis natus. |
Comment | This same epigram is also present in Anth. Gr. Append. III. 74. In his edition, Cougny (1890: 299) gives another title: Γένος Πινδάρου διὰ στίχων ἡρωικῶν. |
Bibliography | |
Number of verses | 31 |
Occurrence(s) |
|
Acknowledgements |
Contributor(s)
The credits system has been implemented in 2019. Credits from before the new system was in use might be incomplete. |
Identification | |
Permalink | https://www.dbbe.ugent.be/types/3481 |
Last modified: 2021-09-03.