Type 3481
(formerly typ/1606)

Πίνδαρον ὑψαγόρην Καδμηΐδος οὔδεϊ Θήβης
Κλειδίκη εὐνηθεῖσα μενεπτολέμῳ Δαϊφάντῳ
γείνατο ναιετάουσα Κυνὸς Κεφαλῆς παρὰ χώρῳ,
οὐκ οἶον· ἅμα τῷ καὶ Ἐρίτιμον εἰδότα θήρης,
εἰδότα πυγμαχίης τε παλαισμοσύνης τ’ ἀλεγεινῆς.
Τὸν μὲν ὅτε κνώσσοντα ποτὶ χθόνα κάτθετο μήτηρ
εἰσέτι παιδνὸν ἐόντα, μέλισσά τις ὡς ἐπὶ σίμβλῳ
χείλεσι νηπιάχοισι τιθαιβώσσουσα ποτᾶτο.
Τῷ δὲ λιγυφθόγγων ἐπέων μελέων θ’ ὑποθήμων
ἔπλετο δῖα Κόριννα, θεμείλια δ’ ὤπασε μύθων
τὸ πρῶτον· μετὰ τὴν δ’ Ἀγαθοκλέος ἔμμορεν αὐδῆς,
ὅς ῥά οἱ κατέλεξεν ὁδὸν καὶ μέτρον ἀοιδῆς.
Εὖτε δ’ Ἀλεξάνδροιο Φιλιππιάδαο μενοινῆς
Καδμείων ἀφίκοντο Μακηδόνες ἄστεα πέρσαι,
Πινδαρέων μεγάρων οὐχ’ ἥψατο θεσπιδαὲς πῦρ.
Ἀλλὰ τὸ μὲν μετόπισθεν· ἔτι ζώοντι δ’ ἀοιδῷ
Φοῖβος ἄναξ ἐκέλευσε πολυχρύσου παρὰ Πυθοῦς
ἤια καὶ μέθυ λαρὸν ἀεὶ Θήβηνδε κομίζειν.
Καὶ μέλος, ὡς ἐνέπουσιν, ἐν οὔρεσιν ἠύκερως Πὰν
Πινδάρου αἰὲν ἄειδε καὶ οὐκ ἐμέγηρεν ἀείδων.
Ἦμος δ’ ἐν Μαραθῶνι καὶ ἐν Σαλαμῖνι παρέσταν
αἰναρέται Πέρσαι μετὰ Δάτιδος ἀγριοφώνου
τῆμος ἔτι ζώεσκεν, ὅτ’ Αἰσχύλος ἦν ἐν Ἀθήναις.
Τῷ δὲ Τιμοξείνη παραλέξατο δῖα γυναικῶν,
ἣ τέκεν Εὔμητιν μεγαλήτορα καὶ Δαΐφαντον,
Πρωτομάχην δ’ ἐπὶ τοῖσιν· ἔμελψε δὲ κῦδος ἀγώνων
τῶν πισύρων, μακάρων παιήονας †ἀναδεδεγμένος†
καὶ μέλος ὀρχηθμοῖο θεῶν τ’ ἐρικυδέας ὕμνους
ἠδὲ μελιφθόγγων μελεδήματα παρθενικάων.
Τοῖος ἐὼν καὶ τόσσα παθὼν καὶ τόσσα τελέσσας
κάτθανεν ὀγδώκοντα τελειομένων ἐνιαυτῶν.
Title(s)
  • Πινδάρου γένος δι' ἐπῶν
  • In Pindarum poetam
Text source A. Drachmann, 1903, Scholia vetera in Pindari carmina . Scholia in Olympionicas (vol. 1), Leipzig: 8-10
Text status Text completely known
Editorial status Critical text
Genre(s) Author-related epigram
Metre(s) Dactylic hexameter
Subject(s)
Tag(s)
Translation(s) Pindarum altiloquentem, Cadmeiarum solo Thebarum,
Cleodica connubio-juncta bellicoso Daïphanto
peperit, habitans Cynoscephalas juxta locum,
non solum quidem: cum eo et Eritimum peritum venationis,
peritum pugilatusque luctaeque difficilis.
Quem cum dormientem humi deposuerat mater,
adhuc puerulum, apis quaedam, quasi in alveo,
labris infantibus mellificans advolavit.
Cui suavem-sonum-habentium carminum et modorum magistra
fuit dia Corinna; fundamentaque dedit orationis
prima ; post eam autem Agathoclis sortitus est vocem,
qui sane ei monstravit viam et mensuram cantus:
Quando autem Alexandri Phillippidae ob iras,
Cadmeorum venerunt Macedones qui urbem everterent,
Pindarearum aedium non attigit divinitus-ardens ignis.
Sed hoc quidem posterius. Adhuc viventi poetae
Phoebus rex jussit ex auro-abundantibus Delphis
alimenta et mel jucundum semper Thebas afferre.
Et modos, ut narrant, in montibus pulchra-habens-cornua Pan
Pindari semper cecinit, neque invidit canens.
Quando autem Marathone et Salamine adfuere
virtute-metuendi Persae, cum Datide immanem-vocem-habente,
tunc adhuc vivebat, cum Aeschylus erat Athenis.
Cui Timoxena concubuit divina inter mulieres:
quae peperit Eumetin magnanimum et Daïphantum,
Protomachamque cum illis: cantavit autem gloriam certaminum
quator, beatorum (i.e. deorum) hymnos acceptos,
et modos saltationi-aptos, Deorumque admodum-gloriosa carmina,
atque melleos-sonos-edentium curas virginum.
Cum talis esset, et talia dedisset et tam-multa perfecisset,
mortuus est octoginta integris annis natus.
Language
Latin
Source(s)
E. Cougny, 1890, Epigrammatum Anthologia Palatina cum Planudeis et Appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum (vol. 3), Paris: 299-300
Comment This same epigram is also present in Anth. Gr. Append. III. 74.
In his edition, Cougny (1890: 299) gives another title: Γένος Πινδάρου διὰ στίχων ἡρωικῶν.
Bibliography
Number of verses 31
Occurrence(s)
Acknowledgements

The credits system has been implemented in 2019. Credits from before the new system was in use might be incomplete.

Identification
Permalink https://www.dbbe.ugent.be/types/3481
Last modified: 2021-09-03.