Occurrence 23711
(formerly occ/7649)
| + ἀνδρέου τοῦ ἁγιωτ(ά)τ(ου) ἀρχιεπισκόπ(ου) κρήτ(ης) ἴαμβοι γραφέντες πρὸς τὸν ὁσιώτ(α)τ(ον) ἀγάθωνα. | ἀρχιδιάκονον καὶ χαρτοφύλακ(α) τῆς ἐνταῦθα ἀγιωτ(ά)τ(ης) τοῦ θ(εο)ῦ μεγάλης ἐκκλησί(ας):, | ὅτε λαβὼν τ(ὴν) παρούσαν βίβλον μετέβαλ(ε) καὶ πάλιν ἀπέστειλ(εν):, | |
| + ἐγὼ μ(ὲν) εἰσήτησα βίβλου τὴν χάριν: | |
| λαβὼν πρὸς ὑμῶν οἷς θέμις τιμᾶν φίλ(ους): | |
| ὡς ηὐξάμην ἔγραψα πᾶσ(αν) εἰς τάχος: | |
| ὡς ἦν ἐφικτὸν τῶ γραφεῖ τοῦ πυκτίου: | |
| κάλλους γὰρ ἡμῖν γραμμάτων οὐδεὶς λόγ(ος): | |
| πλὴν τ(ῆς) κατὰ χρόνον τε καὶ προσωδί(αν): | |
| διαστολῆς τε καὶ σαφηνεί(ας) μόνης· | |
| αὐτοὺς γραφεῖν μάλιστα σεμνύ(ν)ει πλέ(ον)· | |
| ἢς σχηματισμὸς ὀξυρύχ(ων) γραμμάτ(ων)· | |
| αὐτὸς δὲ ταύτην ἀντιδέξη τ(ὴν) χάρ(ιν)· | |
| φίλων ἐμοὶ κράτιστε κ(αὶ) διδασκάλ(ων)· | |
| πρὸς τ(ῆς) ἄνωθ(εν) τοῦ θ(εο)ῦ προμηθείας· | |
| ἣν οἶδεν, ἥν πέφυκ(εν) ἀξί(ως) νέμειν· | |
| πρὸς τ(ῆς) ἑαυτοῦ δεξιοῖς παραστάταις· | |
| (καὶ) τοῖς καθ’ ἡμᾶς τ(ῶν) φίλ(ων) εὐεργέτ(αις)· | |
| εὐεργετεῖν γὰρ ἴστε τ(οὺς) φίλους μάλα· | |
| ὡς δ’ οὖν ἐμαυτὸν ῥᾶστα (καὶ) πάθειν ἔχω· | |
| (καὶ) τοὺς μισοῦντ(ας) εὐνομεῖν ὑπερμάλα· | |
| (καὶ) κοινὰ τοῖς χρήζουσ(ι) θησαυρίσματ(α)· | |
| πᾶσι προκεῖσθαι κ(αὶ) προκιχρᾶσθ(αι) θέλ(ειν)· | |
| ὡς πλοῦτος ἔμπνους ἀφθόν(ως) κενούμ(εν)ος· | |
| τὰ καὶ πάλαι κτηθέντ(α) τῶ μακρῶ χρόνω· | |
| (καὶ) συλλεγέντα προσφάτως (καὶ) προσφόρ(ως)· | |
| ἱδρῶσι πολλοῖς τῆ φιλέργω σου φύσει· | |
| καὶ μάρτυς ἡ φθάσασα τ(ῆς) βίβλου χάρις· | |
| καθ’ ἥν λελοχ(ὼς) προίξα τοῦ ποθουμ(έν)ου· | |
| ἥδιστα τοῖς σοῖς ἐντρυφῶ καθ’ ἡμέραν· | |
| πόνοις ἀριστεῦ τῶν γραφόντ(ων) βιβλία· | |
| οἷς ὡς μάλιστα καὶ λαλῶν σοι προσβλέπω· | |
| ἀνιστορῶν σε (καὶ) γραφῆ καὶ καρδία· | |
| τ(ὴν) εὐπόριστον τ(ῆς) γραφ(ῆς) παγκτησίαν· | |
| τὸν ἄφθονον ῥοῦν τ(ῶν) θεοκτήτ(ων) πόν(ων)· | |
| τὸν εὐσεβῆ νοῦν τ(ὴν) προσηνεῖ καρδί(αν)· | |
| τοὺς γὰρ γλυκασμ(οὺς) ὧν ἀποσπάζεις λόγ(ων)· | |
| (καὶ) τ(ὴν) ἀρίστην τ(ῶν) τρόπ(ων) εὐρυθμί(αν)· | |
| ἡ τοῦ βίου κάθαρσις ἀγγέλλει πλέον· | |
| καθ’ ἣν ἅπαντας ἀσμενίζει τ(οὺς) φίλ(ους)· | |
| λαλεῖν δὲ παντάπασιν ἐν παρρησία· | |
| (καὶ) συμβιβάζεις ὡς θέμις τὰ πράγματ(α)· | |
| κιρνῶν διαιρῶν τῆ καταλλήλ(ω) θέσει· || | |
| ζυγοστατῶν τε τῆ ῥοπῆ τῆ παγκάλ(ω)· | |
| ἅπαν πρόσαντι κ(αὶ) λόγ(ου) κ(αὶ) πράγματος· | |
| οὕτω μ(ὲν) οὖν σοι κ(αὶ) λαλ(ῶν) καὶ πρὸ(ς) βλέπω· | |
| (καὶ) τοῖς λογισμοῖς ζωγραφῶ καθ’ ἡμέραν· | |
| τὸν πρόξενόν μοι τ(ῶν) θεηγόρ(ων) λόγ(ων)· | |
| ἐν οἷς τὸ κύρος τῶν ἀληθῶν δογμάτ(ων)· | |
| ὡς ἐν λάλοις πίναξιν ἐστηλωμένον· | |
| εἰς προὖπτον αὐτὴν ἐξελέγχει τ(ὴν) πλάνιν· | |
| (καὶ) τ(ὴν) νέ(αν) συρρίζειν ὡς λαοπλάνον· | |
| ἣν σφειδονὰ μὲν ἡ γραφὴ κατὰ κράτος· | |
| λόγοι τε τοξεύουσ(ι) τ(ῶν) διδασκάλ(ων)· | |
| βελ(ῶν) δίκην ῥίπτοντ(ες) ἄνθρακας λάλους· | |
| ὡς πᾶσαν αὐτ(ῆς) τὴν νεόσπαρτ(ον) χλόην· | |
| (καὶ) τὰς νεωστὶ λυσσοδήκτους τερθρίας· | |
| εἰς χοῦν τετράφθαι (καὶ) σποδ(ὸν) τεθρασμ(έ)ν(ην)· | |
| χριστοῦ δὲ τ(ὴν) σάρκωσιν ἡλιοῦ πλέον· | |
| ἁπανταχοῦ γῆς κἀστραπ(ῆς) τάχους δίκ(ην)· | |
| διαδραμεῖν τε καὶ διαυγάσαι φρένας· | |
| τ(ῶν) ἐντραφέντ(ων) ὀρθοδοξίαις λόγοις· | |
| οὓς οὐδὲν ἠμαύρωσ(εν) οὐ κεροῦ ζάλη· | |
| οὐ πραγμάτ(ων) κύκησ(ις) οὐκ ὀφρὺς μέγα· | |
| φυσᾶν δοκοῦσα καὶ κτυπᾶν ἠπειγμένη· | |
| οὐκ ὄγκο(ς) ὕψους ἀρχικ(ῆς) ἐξουσίας· | |
| οὐ πλοῦτος ἁδρὸ(ς) οὐ σοβοῦσα κομψότ(ης)· | |
| ἀπῆν γὰρ αὐτ(ῶν) πᾶσα βλεψί(ας) σκότ(ος)· | |
| φωτὸς καταστράπτοντ(ος) αὐτ(οὺς) ἀσκίου· | |
| τὸν νοῦν τε συμφράττοντ(ος) ἐν παντευχία· | |
| ὧν εἷς πέφηνας ἐκ βρέφους (καὶ) σπαργάν(ων) | |
| τὸ φῶς ἔναυλ(ων) κ(αὶ) πρὸ τ(ῆς) ἥβης τρέφ(ων)· | |
| (καὶ) πᾶν νόημα τ(ῆς) γραφ(ῆς) ἐπιξέων· | |
| ἕως ἂν εὕρις χ(ριστὸ)ν ὡς εὑρεῖν θέμις· | |
| ὡς φῶς ἐναστράπτοντα τῆ σῆ καρδία· | |
| (καὶ) πυρσ(ὸν) αὐγάζοντα δογμάτ(ων) σέλας· | |
| δι’ ὧν τὸν αὐτὸν σάρκα καὶ θ(εὸ)ν φύ(σιν)· | |
| ἢ μᾶλλον ἄν(θρωπ)ον τὲ κ(αὶ) θ(εὸ)ν λέγειν· | |
| ὁριστικῶς μ(ὲν) ἐκδιδάσκεις οἷς γράφεις· | |
| πλὴν οὐ μεριστῶς οὐδὲ μ(ὴν) πεφυρμ(έ)ν(ως)· | |
| τὸ μ(ὴν) γὰρ ἢ σύμφυρσ(ιν) ἢ τροπ(ῆς) ἴχνος· | |
| οὐκ ἂν διδάξις ἀσφαλ(ὴς) ὢν ἐν λόγοις· | |
| (καὶ) δογματίζειν ἀκριβῶς εἰθισμένος· | |
| ὅτ(αν) αὖ διαιρ(εῖν) εἰς δυ(εῖν) ὑποστάσεις· | |
| τὸν συντεθέντα χ(ριστό)ν· εἷς γὰρ οὐ δύο· | |
| πατρὸς μὲν ὑιὸς (καὶ) βρέφος τ(ῆς) παρθένου· | |
| τοῦ μ(ὲν), πρὸ αἰών(ων) τε καὶ μ(ητ)ρ(ὸ)ς δίχα· | |
| τῆς δ’ αὐγ(ῶν) ἐπ’ ἐσχάτων τε κ(αὶ) σπορᾶς ἄνευ· | |
| σπορ(ὰν) γὰρ ἔσχε τ(ὴν) χύσιν τοῦ πν(εύματο)ς· | |
| ἢ συνδραμοῦσα τῶ λόγω σαρκουμ(έν)ω· | |
| ἐπεσκίασ(εν) ἐνθέως τῆ παρθένω· | |
| ἐντεῦθ(εν) ὥσπερ κυρί(ως) θεητόκος· | |
| ὡς αὐτὸν γεννήσασα τὸν θ(εὸ)ν λόγον· | |
| κηρύττεταί τε καὶ σεβάζεται μόνη· | |
| ἐντεῦθεν αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν ὡς ἕνα· | |
| χ(ριστὸ)ν γεραίρ(ειν) ἴσμ(εν) ἀλλ’ οὐχ ὡς δύο· | |
| τὸ μὴν γὰρ ἔσχεν οὐδαμῶς τὴν εἰς δύο· | |
| κἂν ἐκ δύο πέφην(εν) ὥσπερ ἐν δύο· | |
| (καὶ) σὰρξ πεφην(ὼς) εἷς μετ᾽ αὐτῆς ἐκράθ(η)· | |
| φυρμοῦ τε χωρ(ὶς) (καὶ) τροπ(ῆς) πάσ(ης) δίχα· | |
| ὁ τ(ὴν) καθ᾽ ἡμᾶς οὐσιωθεὶς οὐσίαν· || | |
| οὔκουν μερίστος ὡς ἐκόμβουν οἱ πάλα(ι), | |
| τέμνοντες αὐτοῦ τ(ὰς) συνημμ(έν)(ας) φύ(σ)(εις)· | |
| δίχα τε τοῦτον συντεμ(εῖν) ἡρημένοι· | |
| ἵν’ εἰς ψιλὸν ἄν(θρωπ)ον ἐλπίζ(ειν) μόνον· | |
| (καὶ) γυμν(ὸν) εἶναι τὸν θ(εὸ)ν δοῖεν λόγον· | |
| ὄλης διαμπὰξ τ(ῆς) καθ’ ἡμᾶς οὐσί(ας)· | |
| ἀλλ’ οὐδὲ συντιθέντ(ας) εἰς μίαν φύσιν· | |
| τὰς συνδραμούσας εἰς ὑπόστασιν μί(αν)· | |
| τὸ προσλαβὸν τὲ καὶ τὸ πρὸ(ς) ληφθ(ὲν) λέγ(ω)· | |
| φύσεις δὲ χ(ριστο)ῦ ταύτας προδήλ(ως) δύο· | |
| τοὺς συγχυτὰς ἕλοιο συγχωρ(εῖν) ὄλως· | |
| συμφύρσεως γάρ οὐ κενώσεως τρόπος· | |
| ἡ σύνθεσις πέφηκαι ἡ κατουσί(αν)· | |
| ὡς αὐτὸς οἶσθα κ(αὶ) διδάσκεις ἐμφρόν(ως)· | |
| ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐνθέω παρρησία· | |
| χ(ριστο)ῦ νοεῖσθαι τὰς ἐνεργείας δύο· | |
| (καὶ) τ(ὴν) ἐν αὐτῷ προσφυῶς νοουμένην· | |
| διπλῆν θέλησιν δογματίζεις συνδέ(ων)· | |
| ἀλλ’ οὐ διιστῶν ἢ μερίζων ἰδίως· | |
| τούτων ἑκάστην πλὴν θεωρία μόνη· | |
| καθ’ ἣν ὁ νοῦς πέφυκ(εν) ἰσχν(ῶς) προσβλέπ(ειν)· | |
| διακρίνειν τε τοῖς ἀσυγκρίτοις νόμοις· | |
| τὰς συμβαθείσας εἰς ἑνώσεως λόγ(ον)· | |
| ἀλλ’ οὐ τραπείσας εἰς ἑἀυτὰς οὐσίας· | |
| οὔτως νοῶμεν τὰς ἐνεργείας δύο· | |
| τὰς ὡς ἑνός τε κἀξ ἑνὸς παρηγμ(έν)(ας)· | |
| υἱοῦ τε χ(ριστο)ῦ καὶ προσώπ(ου) συνθέτου· | |
| κατ’ ἄλλο κἄλω τ(ῆς) καταλλήλ(ω) φύσει· | |
| ὡς ἐκ μιᾶς πηγῆς τε καὶ συναυλίας· | |
| κοινῶς προιούσας τε καὶ συνημμέν(ας):~ |
| Type(s) | [6094] Ἐγὼ μὴ εἰσῄτησα βίβλου τὴν χάριν (128 verses) |
| Text source | DBBE (Autopsy of the manuscript) |
| Text status | Text completely known |
| Date | 15th c. |
| Manuscript | MILAN - Biblioteca nazionale Braidense AF X. 47 [15th c.] |
| Place in Manuscript | f. 193r-194r |
| Palaeographical information | Written on two columns, to be read horizontally. |
| Contextual information | Written at the end of an apologetic epistle of Iohannes the patriarch to Konstantinos the pope. |
| Metre(s) | Dodecasyllable |
| Genre(s) | Patron-related epigram |
| Bibliography | |
| Number of verses | 128 |
| Acknowledgements |
Creator(s)
Transcriber(s)
Contributor(s)
The credits system has been implemented in 2019. Credits from before the new system was in use might be incomplete. |
| Permalink | https://www.dbbe.ugent.be/occurrences/23711 |
Last modified: 2020-09-04.
